Nauka i technologia dla żywności

image001

Realizujemy samodzielnie i twórczo projekty badawcze w szkole!

Rozwijamy nasze zainteresowania, kompetencje przyrodnicze i technologii informacyjnej!

Uczestnicy projektu: uczniowie klasy  V a  i V b.

Wdrażanie innowacji i w jej ramach realizacja interdyscyplinarnego programu „Nauka i technologia dla żywności” przynosi naszym  uczniom satysfakcję i daje poczucie sprawstwa w procesie kształcenia, czego skutkiem jest przyrost   wiedzy i kluczowych umiejętności w zakresie przedmiotów matematyczno-przyrodniczych, zdecydowany wzrost zainteresowań przedmiotami matematyczno-przyrodniczymi, wzrost umiejętności celowego wykorzystania TIK oraz umiejętność planowania i realizowania dalszego uczenia się.

Innowacja ma potrójny charakter: organizacyjny, programowy i metodyczny.

Innowacyjny, interdyscyplinarny program nauczania „Nauka i technologia dla żywności” wskazuje szerokie możliwości wykorzystywania przedmiotów przyrodniczych w bliskiej uczniom dziedzinie życia. Tematyka żywności i żywienia zajmuje bowiem, ważne miejsce dla każdego człowieka, a współcześnie jest wyjątkowo aktualna ze względu na rosnący problem otyłości wśród młodych ludzi z jednej strony, z drugiej zaś ze względu na wszechobecną popularyzację zdrowego odżywiania, racjonalnej diety i dobrej, zdrowej kuchni. Nie można także pominąć powszechnego zainteresowania problemem żywności modyfikowanej genetycznie.

Cele szczegółowe kształcenia i wychowania

Wykształcenie u uczniów umiejętności:

  1. rozpoznawania i definiowanie prostych problemów badawczych,
  2. prowadzenia doświadczeń i eksperymentów przyrodniczych,
  3. prowadzenia obserwacji przyrodniczych,
  4. posługiwania się prostymi metodami i narzędziami badawczymi,
  5. wykorzystania narzędzi matematycznych w badaniach i eksperymentach przyrodniczych,
  6. zbierania danych, ich opracowywania (zestawienia, diagramy, wykresy),
    analizowania i wyciągania wniosków,
  7. wykorzystania narzędzi TIK do zbierania i opracowywania danych,
  8. prezentowania wyników badań z wykorzystaniem prezentacji przygotowanych z użyciem programu PowerPoint,
  9. prezentowania efektów własnej pracy i uzasadnianie swojego stanowiska,
  10. wykorzystywania zdobytej, w ramach NTŻ, wiedzy na przyrodzie, matematyce i w życiu codziennym,
  11. współpracy w grupie (odpowiedzialne pełnienie przyjętych ról społecznych),
  12. oceny pracy własnej i innych.

Ważnym komponentem realizacji programu jest wykorzystywanie wiedzy i umiejętności z matematyki i informatyki zdobytych na zajęciach obowiązkowych lub wdrażanych na bieżąco na zajęciach „NTŻ”. Matematyka i informatyka są tu przedmiotami wspierającymi.

Materiał nauczania w programie NTŻ jest podzielony na  rozdziały. Podsumowaniem każdego rozdziału jest projekt badawczy lub zadaniowy. Realizacja projektu jest poprzedzona realizacją cyklu zajęć przygotowujących – uczniowie są więc wyposażeni w niezbędną wiedzę i kompetencje do podejmowania samodzielnych działań w projekcie.

Każdy projekt (zgodnie ze sztuką) kończy się prezentacją efektów pracy uczniów.

W proces oceniania włączony jest każdy uczeń.

Po zrealizowaniu wybranego rozdziału programu i związanego z nim projektu badawczego, uczeń samodzielnie wypełnia kartę oceny zadań oraz kartę oceny aktywności.

Jeden raz w semestrze  nauczyciel realizujący program wypełnia kartę oceny semestralnej osiągnięć ucznia, uwzględniając karty samooceny ucznia.

Liczba punktów na karcie oceny semestralnej osiągnięć ucznia jest  wypadkową średniej liczby punktów na kartach samooceny i punktów proponowanych przez nauczyciela/zespół nauczycieli. Otrzymana liczba punktów jest równoważna z uzyskaniem oceny cząstkowej o najwyższej wadze z przyrody, matematyki i/lub informatyki.

Uwzględnienie oceny (i samooceny) osiągnięć ucznia w ramach realizacji programu „Nauka i technologia dla żywności” w Przedmiotowym Systemie Oceniania ma wyjątkowe znaczenie dla wzrostu motywacji i satysfakcji uczniów z podejmowanej pracy i jej efektów. Uczniowie nie tylko odnoszą sukcesy w dziedzinie nauki, ale również (co nie mniej ważne) w sferze emocjonalnej – czują, że ich praca jest doceniona i uznana.

Nauczyciel przyrody: Anny Sadowska